อย่างที่บอกว่าวิธีการแก้ตันไม่มีอะไรตายตัว นักเขียนดังๆ หลายคนก็มีวิธีแปลกๆ แก้ตันแตกต่างกันออกไป บางคนออกกำลังกาย บางคนทำอาหาร บางคนนั่งเล่นในห้องพักเงียบๆ
(แสดงที่มา-ไม่ใช้เพื่อการค้า-ไม่ดัดแปลง)
เว้นเสียแต่เจ้าหนี้ชราจะพูดความจริงว่า “หนูเลือกได้ก้อนกรวดสีดำนะจ๊ะ
"การยอมรับ - ทำไมต้องรับ" กับผลลัพธ์ที่แตกต่าง
เราทุกคนล้วนเคยโง่มาก่อน อาจเป็นเรื่องหนึ่งเรื่องใด จะยอมรับหรือไม่ไม่สำคัญ เพราะจะรู้แก่ใจว่าเคยโง่ และความโง่ไม่ใช่เรื่องผิด เพียงแต่โง่มันก็มีระดับนะ ถ้ามากไปไม่ดีแน่นอน
เขียนใหม่บางส่วนหรือเขียนใหม่ทั้งหมด ถ้าเห็นว่าจำเป็น การแก้ไขปรับปรุงเป็นเรื่องปกติ ไม่ว่าจะเขียนบทความประเภทไหนก็ตาม ฉะนั้นอย่ารู้สึกว่าตนเองล้มเหลวหรือไร้ความสามารถ
จบได้อย่างน่าประทับใจ. เขียนบทสรุปที่สร้างสรรค์ ให้แรงบันดาลใจแก่ผู้อ่าน ตัวอย่างเช่น ถ้าเราเขียนบทความแสดงความคิดเห็นเรื่องการติดฉลากอาหาร เราอาจเชิญชวนให้ผู้อ่านศึกษาการติดฉลากอาหารเพิ่มเติม ถ้าเริ่มบทนำด้วยเกร็ดเล็กๆ น้อยๆ หรือข้อมูลทางสถิติ ให้ลองพยายามเชื่อมโยงเข้ากับบทสรุป
อย่าคิดว่าแหล่งข้อมูลแหล่งเดียวจะถูกต้องร้อยเปอร์เซ็นต์ เราจะต้องตรวจสอบความถูกต้องจากแหล่งข้อมูลหลายแหล่งด้วยเพื่อจะได้มองภาพรวมออก
พึงระลึกไว้ว่าส่วนเหล่านี้เป็นแค่ส่วนเพิ่มเติม ถึงไม่มี บทความของเราก็ควรอยู่ได้ด้วยตัวมันเอง งานเขียนของเราต้องเข้าใจง่าย ชัดเจน และน่าอ่านโดยไม่ต้องใช้แผนภูมิ รูปถ่าย หรือกราฟิกอื่นๆ
คนที่อ่านบทความอาจเห็นข้อผิดพลาดหรือความไม่สอดคล้องที่เรามองข้ามไปก็ได้
ทุกอย่างเหมือนจะเป็นเช่นนั้นจนกระทั่ง…
หลุมและเห็นว่าลึกมากแค่ไหน พวกมันก็ได้บอกกบตัวที่ตกลงไปในหลุมว่าหมดหวังแล้วที่จะรอดขึ้นมา
ส่วนตัวผมคิดว่า งานเขียนทุกงานจะมีจิตวิญญาณของคนเขียนแฝงอยู่เสมอ เหตุเพราะต้นกำเนิดไอเดียต่างๆ มักมาจากตัวคนเขียนครับ 789bet สิ่งละอันพันละน้อยที่อยู่รอบตัวเรา ไม่ว่าจะละเอียดยิบย่อยเช่นกับข้าวที่เรากินในแต่ละวัน ไปจนถึงสถานการณ์บ้านเมือง ทุกอย่างถูกเปลี่ยนเป็นไอเดียได้โดยที่เราไม่รู้ตัว
แต่คนที่บ่นก็ไม่ได้มาช่วยย้ายหินออกไป